Η Χριστινα Βαμβακα θυμαται την εμπειρια τησ ωσ σπουδαστρια στην SAE και μιλαει για τη τεραστια επιτυχια του ντοκιμαντερ “Οι Μη Χαμενεσ Πατριδεσ”
Η Χριστίνα είναι απόφοιτος του τμήματος Κινηματογράφου της SAE. Μιλάει για τις σπουδές της, την καριέρα της ως μοντέρ σε corporate projects, διαφημιστικά, charity campaigns, music videos, ταινίες μικρού μήκους, κ.α., την τεράστια επιτυχία του ντοκιμαντέρ “Οι Μη Χαμένες Πατρίδες” σε σκηνοθεσία της Ευτυχίας Φράγκου, στο οποίο επιμελήθηκε πέρα από το μοντάζ και όλο το post production, και τα μελλοντικά της σχέδια. Παράλληλα, συμβουλεύει τους σπουδαστές της SAE, αλλά και τους νέους επαγγελματίες κινηματογράφου.
Σε όλα τα projects που έχω αναλάβει μέχρι τώρα έχω δώσει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ταυτίζομαι με αυτά. Κοιμάμαι και ξυπνάω με την έννοια τους. Είναι κάτι που δε σταματάει ποτέ. Η μόνη πυξίδα το πώς μπορώ να τα κάνω καλύτερα. Πιο ελκυστικά. Πιο κινηματογραφικά.
Σπουδές Κινηματογράφου
Πως αποφάσισες να επιλέξεις σπουδές creative media και τι σε τράβηξε στις σπουδές Κινηματογράφου της SAE;
Ο κόσμος της δημιουργίας πάντα με γοήτευε και ήξερα σίγουρα πως ήθελα να ασχοληθώ με κάτι καλλιτεχνικό. Ξεκίνησα λοιπόν από την πρώτη μου σχολή στην Κρήτη (Ρέθυμνο) στο τμήμα Μηχανικών Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής. Λόγω της πληθώρας μαθημάτων κατάφερα να έρθω σε επαφή με πολλά διαφορετικά αντικείμενα (μουσική, βίντεο, φυσική, μαθηματικά, προγραμματισμό, ηχοληψία κ.α.) και μέσα από το πρόγραμμα Erasmus στο Πολυτεχνείο της Βαρκελώνης ήρθα σε επαφή με τα πρώτα μου video projects. Έτσι, όταν γύρισα στην Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να εγγραφώ στη SAE στο τμήμα Digital Filmmaking αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Κρήτη.
Πως ήταν η εμπειρία σου ως σπουδάστρια της SAE Athens;
Η εμπειρία μου από τη SΑΕ μου έχει αφήσει ανεξίτηλες αναμνήσεις. Ήταν σαν να είμαι σε μία μεγάλη πηγή με άφθονο τρεχούμενο νερό και άλλα αγαθά και απλά απολάμβανα την κάθε νέα πληροφορία που μου δινόταν. Το πρόγραμμα σπουδών σε μυούσε σε όλες τις ειδικότητες και σε διαφορετικά projects και αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε πολύ στην μετέπειτα δουλειά μου. Οι καθηγητές ήταν όλοι καταξιωμένοι, έμπειροι και αυθεντίες στο είδος τους και ήταν πάντα εκεί για να μας καθοδηγήσουν. Μέχρι και σήμερα έχουμε επικοινωνία με κάποιους από αυτούς και αυτό έχει βαρύνουσα σημασία για μένα.
Μετά την SAE
Μετά τις σπουδές σου εργάστηκες σε εταιρείες παραγωγής και ως freelancer στο μοντάζ και την post-production διαδικασία. Μίλησε μας λίγο γι’ αυτά τα projects. Υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζεις;
Σε όλα τα projects που έχω αναλάβει μέχρι τώρα έχω δώσει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ταυτίζομαι με αυτά. Κοιμάμαι και ξυπνάω με την έννοια τους. Είναι κάτι που δε σταματάει ποτέ. Η μόνη πυξίδα το πώς μπορώ να τα κάνω καλύτερα. Πιο ελκυστικά. Πιο κινηματογραφικά. Πετάγομαι το πρωί από το κρεβάτι και στον ύπνο μου έχω σκεφτεί λύσεις. Λύσεις σε τεχνικά θέματα, σε μονταζιακά αδιέξοδα αλλά και σε λάθη που έγιναν στο γύρισμα και προσπαθώ να βρω τη λύση στο άβατον του μοντάζ. Σίγουρα το πρότζεκτ που ξεχωρίζω είναι το ντοκιμαντέρ “Οι Μη Χαμένες Πατρίδες” της Ευτυχίας Φράγκου και η μικρού μήκους αυτοβιογραφική ταινία του Αντώνη Τσαπατάκη για τη Safe Water Sports.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντάς στη δουλειά σου και πως την αντιμετωπίζεις;
Η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα ήταν πάντα τα τεχνολογικά δράματα/ tech dramas που όλοι έχουμε βιώσει και θα βιώνουμε πάντα. Είναι σαν μία κρίση πανικού που μουδιάζει όλος ο εγκέφαλος σου, μυρμηγκιάζει κάθε κύτταρο του σώματος σου και συμβαίνουν πάντα όταν έχεις αυστηρές χρονικές προθεσμίες. Ωστόσο πλέον έχω μάθει να το διαχειρίζομαι και να μην πανικοβάλλομαι γιατί είναι κάτι το οποίο απλά συμβαίνει.
Είμαι πάντα ανοιχτή σε νέες ιδέες και νέες προκλήσεις. Το μόνο που δεν έχω κάνει ακόμα είναι ταινία μεγάλου μήκους/ μυθοπλασία. Εκτιμώ πολλούς σκηνοθέτες , θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον δάσκαλο και μέντορα μου τον Λευτέρη Χαρίτο
Ας μιλήσουμε για το ντοκιμαντέρ “Οι Μη Χαμένες Πατρίδες”. Μετά από τη βράβευση στη Στοκχόλμη στο Balkan New Film Festival, τις θέσεις finalist στο Vancouver International Film Festival, στα Rome Independent Prisma awards και Cult Critic Awards στην Ινδία, τα official Selections του Montreal Independent Film Festival, του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, του San Francisco Greek Film Festival και του LA Greek Film Festival, το ντοκιμαντέρ πρόσφατα απέσπασε 5 βραβεία στο Rome International Film Festival, μέσα σε αυτά και το δικό σου για καλύτερο μοντάζ. Συγχαρητήρια για την τεράστια επιτυχία της ταινίας!
Μίλησε μας για την σημασία αυτής της ταινίας για σένα, αλλά και για την αισθητική με την οποία προσέγγισες τη διαδικασία του μοντάζ.
Αρχικά να σας ευχαριστήσω πολύ για τα λόγια σας. Το ντοκιμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε με πολλή αγάπη, με άπειρες δυσκολίες που έπρεπε να υπερπηδήσουμε. Αυτό μας έκανε πάντα να πεισμώνουμε και να δουλεύουμε περισσότερο όχι για εμάς αλλά κυρίως για αυτούς τους σπουδαίους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Να σημειώσω εδώ πως όπως πολλοί έτσι και εγώ δε γνώριζα τι ακριβώς είχε συμβεί στα Σεπτεμβριανά του 1955.
Αναφορικά με την μονταζιακή προσέγγιση, με την Ευτυχίας Φράγκου (σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ) αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την old school τεχνική του μοντάζ.
Κάναμε απομαγνητοφώνηση, κόψαμε το λόγο πρώτα στο χαρτί, και θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα φανταστικό/ νοητό τραπέζι, όπου ο ένας ομιλητής απαντά στον άλλο. Οπότε σε αυτό που θα δείτε, ο ένας απευθύνεται και συμπληρώνει τον άλλο χωρίς να γνωρίζονται. Για να το πετύχουμε αυτό κυκλώσαμε τα κοινά ρήματα και δημιουργήθηκε αυτό το χειροποίητο όπως λέμε μοντάζ, το οποίο είναι κεντημένο στο χέρι. Πολύ χρονοβόρο αλλά που δημιουργεί αυτήν την γλυκόπιοτη αίσθηση κατά τη διάρκεια της θέασης του ντοκιμαντέρ. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί με την Ευτυχία αντικρίζουμε πάντα τον ίδιο ουρανό και αλληλοσυμπληρωνόμαστε, σε σημείο που η μία συμπλήρωνε την σκέψη και την πρόταση της άλλης. Όταν αυτό συμβαίνει στις δουλείες, το αποκαλείς μαγεία.
“Οι Μη Χαμένες Πατρίδες” ακολουθούν την ιστορία 12 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που έζησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955. Δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ.
Πως θεωρείς ότι θα επηρεάσει η συμμετοχή σου σε αυτό το ντοκιμαντέρ, την καριέρα σου, αλλά και τις προσδοκίες σου για μελλοντικά projects;
Αρχικά αυτό το ντοκιμαντέρ άλλαξε το ποια είμαι. Με έκανε να ωριμάσω και επαγγελματικά αλλά και ως άνθρωπος. Νιώθω πως με έκανε καλύτερη. Μου έδειξε το φως της Ελλάδας.
Αναφορικά με το μέλλον θα το επηρεάσει γιατί η επαγγελματική ζωή μου χωρίζεται στο πριν και στο μετά από τις Πατρίδες.
Τελικά, αυτό που κάνει μία ταινία να ξεχωρίσει είναι η ιδέα; Κατά πόσο παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. ο εξοπλισμός;
Η ιδέα σίγουρα είναι το πρώτο. Να ξέρεις τι θες να κάνεις. Για μένα ο εξοπλισμός δε παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όσο οι άνθρωποι-συνεργάτες. Και η αισθητική. Αισθητική είναι το πως βλέπεις τον κόσμο. Με ποια χρώματα. Με ποια μουσική τον ντύνεις αυτόν τον κόσμο. Με ποια γλώσσα τον προσεγγίζεις. Με ποιες λέξεις. Με ποιες παύσεις. Με ποια τρυφερότητα. Η αισθητική είναι κώδικας.
Σε αυτό το ντοκιμαντέρ ήμασταν τυχεροί γιατί οι άνθρωποι που συνεργαστήκαμε ήταν από την ίδια χοάνη, μοιραζόμασταν ένα κοινό όραμα και την ίδια αισθητική. Μιλούσαμε χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε. Βλέπαμε τον ίδιο ουρανό και αυτό είναι η τέχνη. Από τον Γιώργο Ελευθέρογλου στο motion design, την Ευανθία Ρεμπούτσικα στη μουσική, τον Γιώργο Δεμίρ στα γυρίσματα της Πόλης και η λίστα δεν τελειώνει.
Μυθοπλασία ή Ντοκιμαντέρ και γιατί;
Και τα δυο. Αλλά έχουμε μια μεγαλύτερη αγάπη για τα ντοκιμαντέρ. Είναι η αλήθεια των ανθρώπων, είναι η ζωή τους, είναι οι ιστορίες τους. Πολλές φορές όταν περπατάω στο δρόμο παρατηρώ τους ανθρώπους και σκέφτομαι «Ποια είναι άραγε η ιστορία του;» Με μαγεύει.
Μελλοντικά projects
Θέλεις να μας αποκαλύψεις με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;
Ο Ιούνιος μου τα έχει όλα. Μία δημιουργική και συγκινητική πάντα ενασχόληση με το ντοκιμαντέρ και τα φεστιβάλ που συμμετέχουμε σε όλον τον κόσμο αλλά και με την δημιουργία νέων trailers και οπτικοακουστικού υλικού.
Έχω αναλάβει επίσης το μοντάζ για την καμπάνια των βραβείων των Ελλήνων Εφευρετών από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας. Είναι αυτοβιογραφικές μικρού μήκους ταινίες για τον κάθε βραβευμένο εφευρέτη.
Η Ελλάδα, το ανθρώπινο δυναμικό της, οι ιστορίες σπάνιων ανθρώπων είναι βασικές παράμετροι της δουλειάς και της έμπνευσής μου. Ταυτόχρονα είμαι και σε ένα πιο corpοrate project που περιλαμβάνει broadcasting με μία εταιρεία στο Λονδίνο. Οπότε προσπαθώ να κλωνοποιήσω τα χέρια μου για να τα προλάβω όλα ή ακόμα καλύτερα να βγάλω φτερά….
Υπάρχει κάποιου είδους project πάνω στο οποίο θα ήθελες να δουλέψεις στο μέλλον;
Είμαι πάντα ανοιχτή σε νέες ιδέες και νέες προκλήσεις. Το μόνο που δεν έχω κάνει ακόμα είναι ταινία μεγάλου μήκους/ μυθοπλασία.
Εκτιμώ πολλούς σκηνοθέτες , θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον δάσκαλο και μέντορα μου τον Λευτέρη Χαρίτο, ο Γιάννης Σμαραγδής επίσης είναι ακόμα ένας σπάνιος σκηνοθέτης και άλλοι πολλοί.
Πως θεωρείς ότι έχει επηρεάσει η πανδημία τα επαγγέλματα κινηματογράφου και τι αλλαγές πιστεύεις ότι θα δούμε μέσα στα επόμενα χρόνια;
Το μοντάζ συγκεκριμένα είναι ένα επάγγελμα που μπορείς να το κάνεις από παντού. Εργάζομαι από το σπίτι στην δίκη μου σουίτα μοντάζ και μπορώ να δουλεύω για εταιρείες στο Λονδίνο, στο Μιλάνο, στο Μπαλί αλλά και σε όλον τον κόσμο. Οπότε ναι για εμάς η πανδημία ήταν μία ευκαιρία και ίσως ήμασταν από τους λίγους που δουλεύαμε περισσότερο κατά τη διάρκεια της.
Χρήσιμες συμβουλές
Τι συμβουλές θα έδινες στους σπουδαστές του τμήματος Film της SAE, αλλά και στους νέους επαγγελματίες κινηματογράφου, που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους;
Καζαντζάκης «Φτάσε όπου δε μπορείς» από την Αναφορά στο Γκρέκο.
Ευχαριστούμε πολύ τη Χριστίνα Βαμβακά!
#SAEcreators #WomenInFilm
