ΑΛΕΞ ΧΑΡΙΤΟΥ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Η δικτύωση παίζει επίσης κομβικό ρόλο. Γνώρισε ανθρώπους από τον χώρο, δημιούργησε επαφές και μάθε από τις εμπειρίες τους. Σίγουρα, μια σχολή κινηματογράφου μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, όχι μόνο για τις βάσεις που θα σου προσφέρει, αλλά κυρίως για τις σχέσεις που θα αναπτύξεις. Εκεί θα συναντήσεις τους πρώτους σου συνεργάτες και μέντορές, και θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις πρακτική και να κάνεις λάθη, προετοιμάζοντας τον εαυτό σου για τη σκληρή πραγματικότητα του χώρου.”
Bio
Ο Άλεξ Χαρίτου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάρο, σε μια πολύγλωσση οικογένεια με Ιταλίδα μητέρα και Γαλλοκύπριο πατέρα.
Τελείωσε το κλασικό λύκειο στο Τορίνο της Ιταλίας και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Ελλάδα για να αφιερωθεί στον χώρο του κινηματογράφου. Το 2021 αποφοίτησε από το τμήμα Film Production της SAE, συμμετέχοντας ενεργά σε σεμινάρια σκηνοθεσίας και σεναρίου στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Ο Άλεξ έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους, “Celestial Bodies” και “Nothing To Do”, οι οποίες έχουν προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Οι ταινίες του επικεντρώνονται σε άτομα που αντιμετωπίζουν καταπίεση και αγωνίζονται για την ελεύθερη έκφραση.
Απέκτησε πολύτιμη εμπειρία ως trainee σε διάφορες ταινίες και σειρές, με πιο χαρακτηριστική τη συνεργασία του με την Τζακελίν Λέντζου στο “Moon, 66 Questions”, όπου έμαθε καινοτόμες μεθόδους σκηνοθεσίας και αφήγησης.
Μετά την αποφοίτησή του, ο Άλεξ εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε κινηματογραφικά και διαφημιστικά projects, με τα πιο πρόσφατα να περιλαμβάνουν τη σειρά του Amazon Prime “Malice” και τη νέα ταινία της Cherien Dabis, “All That’s Left of You.”
Παράλληλα, αναπτύσσει την επόμενη ταινία μικρού μήκους του, “Attractive Forces”, και γράφει το πρώτο του μεγάλου μήκους σενάριο, “Asteroids”.
Life at SAE
“Μία από τις αγαπημένες μου στιγμές κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ήταν το κρυφό σχολειό που κάναμε με τον κ. Χαρίτο κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Αυτό ήταν εκτός προγράμματος και συμμετείχε όποιος το επιθυμούσε. Σε κάθε συνάντηση, κάποιος έπρεπε να παρουσιάσει έναν σκηνοθέτη που του άρεσε, ενώ οι υπόλοιποι έπρεπε να παρακολουθήσουν 3-4 ταινίες από τη φιλμογραφία του πριν από κάθε συνάντηση.
Για μένα, αυτός ήταν ένας πολύ πετυχημένος τρόπος να εξερευνήσουμε διαφορετικές οπτικές και να μοιραστούμε τις σκέψεις μας σε ένα μη ακαδημαϊκό περιβάλλον.”
