Είχαμε την χαρά να δούμε την πειραματική μεγάλου μήκους ταινία ΘΥΛΙΚΟ, σε σενάριο και σκηνοθεσία του BA/BSc Film Production εισηγητή της SAE Athens, Κωνσταντίνου Μενελάου, να πραγματοποιεί την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 31 Οκτωβρίου στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο της ενότητας Film Forward, που είναι αφιερωμένη στο πειραματικό και τολμηρό σινεμά.
Η ταινία ΘΗΛΥΚΟ αποτελεί έναν επαναπροσδιορισμό του “μύθου” της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Τρεις διαφορετικές ηθοποιοί (Βίκυ Παπαδοπούλου, Άλκηστις Πουλοπούλου, Τάνια Κέλλυ) ενσαρκώνουν την Αλίκη, δημιουργώντας μια ευρηματική μορφή αφήγησης και φωτίζοντας μια ξεχωριστή διάσταση της προσωπικότητας της, μέσω των διαφορετικών ερμηνειών. Το ΘΗΛΥΚΟ φέρνει στο προσκήνιο τις αντιφάσεις της Αλίκης Βουγιουκλάκη: λαμπερή αλλά εύθραυστη, απελευθερωμένη αλλά περιορισμένη, λατρεμένη αλλά ουσιαστικά μόνη.
«Δημιούργησα το ΘΗΛΥΚΟ από μια βαθιά επιθυμία να ξανακοιτάξω την Αλίκη Βουγιουκλάκη με νέο βλέμμα — να αφαιρέσω τα στρώματα του μύθου, της νοσταλγίας και της περφόρμανς που για δεκαετίες την έχουν ορίσει», λέει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μενελάου.
Ο Μανώλης Κρανάκης έγραψε στο FLIX: “Αν περιγράψεις το «Θηλυκό» ως «τρεις γυναίκες που υποδύονται, σε μια προσπάθεια να γνωρίσουν πραγματικά και τελικά να δικαιώσουν την Αλίκη Βουγιουκλάκη», θυσιάζεις στο βωμό της ευστοχίας το πραγματικό υβριδικό παιχνίδι που στήνει ο Κωνσταντίνος Μενέλαου – κινηματογραφιστής και ιδρυτής του «Queer Archive», σημαντική ιδιότητα του για την κατανόηση μιας ταινίας που πίσω από την φαινομενικά κεντρική της ιδέα ανοίγεται διαρκώς σε έννοιες που ολοκληρώνουν ένα τελικά πολύ μεγαλύτερο πορτρέτο από αυτό της «εθνικής μας σταρ».
Γι’ αυτό και η ταινία ονομάζεται «Θηλυκό», αφού, παρά τη μίξη φανταστικών και πραγματικών γεγονότων που συνδέονται με τη ζωή και το έργο της Αλίκης Βουγιουκλάκη (η διάσημη σκηνή του «εξώστη» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι μόνο ένα από αυτά), η εξερεύνηση της θηλυκότητας και ο ανοιχτός της διάλογος με την μοναξιά, την πατριαρχία, την πολλαπλά queer ανάγνωση, ακόμη και τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, γίνεται η «αφήγηση» πάνω σε μια ατελή – και όσο συνειδητά τόσο επίμονα και άσκοπα επαναληπτική – εικονόγραφηση/τεκμηρίωση. […]”
Συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο Μενελάου για το “ΘΗΛΥΚΟ”! Ευχόμαστε στην ταινία καλή πορεία και πολλές επιτυχίες!
